"TWOOLS is geen gewone dansvoorstelling, maar een choreografische achtbaan. Een opwindende voorstelling vol vaart waarin korte dansstukken, van topchoreografen en nieuw talent, elkaar non-stop opvolgen” De première van deze voorstelling was op 6 juni in de Rotterdamse Schouwburg en wij waren onder de indruk
TWOOLS - de choreografische achtbaan van Scapino
TWOOLS beleefde zijn eerste editie in 1999 en is al bijna twintig jaar een kleurrijke staalkaart van het moderne ballet. Een must see voor dansfans en een speeddate voor beginnende dansliefhebbers. Artistiek directeur Ed Wubbe nodigt voor deze editie een nieuwe generatie creatieve makers uit die op een persoonlijke manier stil staan bij de tijd waarin we leven.
In het werk van Ryan Djojokarso, While the leaves are blowing, staan relaties en sociaal gedrag centraal. Als in een natuurdocumentaire kijken we naar een groep mensen, op zoek naar een relatie. Deze dans wordt niet zoals de andere gedanst op muziek maar wordt verteld door een spraakopname. En hoewel het hierdoor wel erg duidelijk is, denken wij dat het zonder de tekst het ook duidelijk was geworden. De dansers zijn erg goed ingespeeld en maken er samen één geheel van, ook al staan ze niet altijd met z’n allen bij elkaar.
‘Kiss the void of east and west’ is geïnspireerd op het waargebeurde verhaal van ’52 hertz walvis’ die als enige walvis op een andere frequentie communiceert dan al zijn soortgenoten. Deze dans bestond uit slechts 3 dansers. De dans bestond dus bijna uit twee delen. Het deel van de soort genoten die met elkaar konden communiceren en de overgebleven walvis. Fang-Yu Shen laat met een mix van westerse en oosterse dansstijlen realiteit en fantasie op fascinerende wijze door elkaar lopen.
Maciej Kuzminski won de Scapino Productie prijs en maakte het dynamische ‘It’s gonna rain’ een stuk over de mens die zich staande moet houden in een wereld die nooit stilstaat. Dit stuk is een kleine achtbaan van de maatschappij waarin we leven. Zo komen verschillende actuele dingen naar voren en weten ze het publiek soms zelfs te laten lachen. De dansers zijn natuurlijk weer fantastisch en met het gezelschap kunnen ze vele kanten van zichzelf laten zien.
Miquel G. Font maakt theatrale dans en ontrafelt in zijn nieuwe choreografie ‘Norai’ de relatie tussen twee mensen die elkaar leren kennen. Om verder te gaan moeten zij het verleden achter zich laten. Deze dans maakt gebruik van een attribuut die het verleden symboliseert, namelijk de touwen die aan de twee dansen zijn bevestigd. Naar mate de dans vordert kunnen ze het verleden loslaten en zijn ze vrij om verder te gaan.
Marcos Morau trok in 2016 bij Scapino al volle zalen met Pablo. Zijn choreografie ‘Shin a Lam’ gaat over het dramatische verlies van een Koreaanse schermster op de olympische spelen. Een reeks foutieve beslissingen van de scheidsrechter maken een einde aan haar droom. Deze dans vergt veel flexibiliteit van de dansers. Zo weet het publiek soms niet meer wiens been en armen we zien. De coördinatie van de dansers is dan ook geweldig en zo weten ze de moelijke dans en bewegingen vlekkeloos uit te voeren.
‘Ladder 84’ gaat over een elektronisch ecosysteem. Een groep wezens en het systeem houden elkaar in leven. De choreografie voor deze dans is erg ingenieus. De robot bewegingen zijn zo goed uitgevoerd dat je op eerste oogopslag zou denken dat het echte robots waren. Joeri Alexander Dubbe is een vernieuwende choreograaf met een verhalende danstaal. Zijn dansstuk gaat over de puurheid van de mens in een wereld die snel verandert.
TWOOLS is van 30 november 2018 t/m 25 januari 2019 te zien in verschillende theaters door heel nederland.
Door: Jennifer Hoffmann
Kijk HIER voor de foto's van het slotapplaus
In het werk van Ryan Djojokarso, While the leaves are blowing, staan relaties en sociaal gedrag centraal. Als in een natuurdocumentaire kijken we naar een groep mensen, op zoek naar een relatie. Deze dans wordt niet zoals de andere gedanst op muziek maar wordt verteld door een spraakopname. En hoewel het hierdoor wel erg duidelijk is, denken wij dat het zonder de tekst het ook duidelijk was geworden. De dansers zijn erg goed ingespeeld en maken er samen één geheel van, ook al staan ze niet altijd met z’n allen bij elkaar.
‘Kiss the void of east and west’ is geïnspireerd op het waargebeurde verhaal van ’52 hertz walvis’ die als enige walvis op een andere frequentie communiceert dan al zijn soortgenoten. Deze dans bestond uit slechts 3 dansers. De dans bestond dus bijna uit twee delen. Het deel van de soort genoten die met elkaar konden communiceren en de overgebleven walvis. Fang-Yu Shen laat met een mix van westerse en oosterse dansstijlen realiteit en fantasie op fascinerende wijze door elkaar lopen.
Maciej Kuzminski won de Scapino Productie prijs en maakte het dynamische ‘It’s gonna rain’ een stuk over de mens die zich staande moet houden in een wereld die nooit stilstaat. Dit stuk is een kleine achtbaan van de maatschappij waarin we leven. Zo komen verschillende actuele dingen naar voren en weten ze het publiek soms zelfs te laten lachen. De dansers zijn natuurlijk weer fantastisch en met het gezelschap kunnen ze vele kanten van zichzelf laten zien.
Miquel G. Font maakt theatrale dans en ontrafelt in zijn nieuwe choreografie ‘Norai’ de relatie tussen twee mensen die elkaar leren kennen. Om verder te gaan moeten zij het verleden achter zich laten. Deze dans maakt gebruik van een attribuut die het verleden symboliseert, namelijk de touwen die aan de twee dansen zijn bevestigd. Naar mate de dans vordert kunnen ze het verleden loslaten en zijn ze vrij om verder te gaan.
Marcos Morau trok in 2016 bij Scapino al volle zalen met Pablo. Zijn choreografie ‘Shin a Lam’ gaat over het dramatische verlies van een Koreaanse schermster op de olympische spelen. Een reeks foutieve beslissingen van de scheidsrechter maken een einde aan haar droom. Deze dans vergt veel flexibiliteit van de dansers. Zo weet het publiek soms niet meer wiens been en armen we zien. De coördinatie van de dansers is dan ook geweldig en zo weten ze de moelijke dans en bewegingen vlekkeloos uit te voeren.
‘Ladder 84’ gaat over een elektronisch ecosysteem. Een groep wezens en het systeem houden elkaar in leven. De choreografie voor deze dans is erg ingenieus. De robot bewegingen zijn zo goed uitgevoerd dat je op eerste oogopslag zou denken dat het echte robots waren. Joeri Alexander Dubbe is een vernieuwende choreograaf met een verhalende danstaal. Zijn dansstuk gaat over de puurheid van de mens in een wereld die snel verandert.
TWOOLS is van 30 november 2018 t/m 25 januari 2019 te zien in verschillende theaters door heel nederland.
Door: Jennifer Hoffmann
Kijk HIER voor de foto's van het slotapplaus
