Eigenlijk past er na het zien van Cathedral maar één ding. Stilte. Stilte om de prachtige combinatie van beweging en muziek, van ondergang en een diep verlangen naar liefde langzaam in je ziel te laten dalen. Of zoals choreograaf Marcos Moreau zelf zegt: “Mijn werk is als een trip, als een droom: wanneer je wakker wordt is alles belangrijk en tegelijk is alles irrelevant”. En dat wakker worden wil je na het zien van Cathedral zo graag nog even uitstellen.
Sacrale onheilspellende pure schoonheid door Scapino Ballet Rotterdam
Schoonheid versus duisternis en onderdrukking. Vanaf de eerste seconde word je meegesleurd de verwondering in. Niet eens de verwondering van de poetische teksten of het ongrijpbare verhaal, als dat er al is en als dat er al iets toe doet. Nee, het is de verwondering over wat deze dansers van het Scapino Ballet Rotterdam vertellen én de adembenemende manier waarop ze dat doen. In staccato losgemaakte onderdelen die toch een geheel vormen. Het is zo ongelofelijk mooi. Met als hoogtepunt tijdens” Summa” de doorgaande beweging van individuen die een eenheid vormen en ook weer niet. In alle onderdelen is de overdonderende kracht van Cathedral dat het je doet verlangen naar liefde en dat het hoop schept in een bijna hopeloos kader.
De muziek van Arvo Pärt, prachtig uitgevoerd door Sinfonia Rotterdam legt een eerbiedige bodem voor lichamen die verhalen vertellen van vergankelijkheid en elkaar loslaten. In een ingenieus spel van licht en donker bewegen ze vloeiend op bijna robotachtige wijze. Dat moet je niet omschrijven, dat moet je gewoon zien.
Cathedral is een pleidooi voor menselijkheid én voor de kunsten. Van te voren moet je er niets anders van weten dan dat je open in de zaal moet gaan zitten en je dan moet laten overspoelen door wat je hoort en ziet. Niet op zoek gaan naar het verhaal, maar het laten gebeuren in je gevoel. En na afloop heel langzaam wakker worden, thuis Arvo Pärt aanzetten en de beelden voor je ogen voorbij laten dansen. En dan nog even verschrikkelijk gelukkig zijn.
Gaan zien. Onontkoombaar prachtig
Door Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
De muziek van Arvo Pärt, prachtig uitgevoerd door Sinfonia Rotterdam legt een eerbiedige bodem voor lichamen die verhalen vertellen van vergankelijkheid en elkaar loslaten. In een ingenieus spel van licht en donker bewegen ze vloeiend op bijna robotachtige wijze. Dat moet je niet omschrijven, dat moet je gewoon zien.
Cathedral is een pleidooi voor menselijkheid én voor de kunsten. Van te voren moet je er niets anders van weten dan dat je open in de zaal moet gaan zitten en je dan moet laten overspoelen door wat je hoort en ziet. Niet op zoek gaan naar het verhaal, maar het laten gebeuren in je gevoel. En na afloop heel langzaam wakker worden, thuis Arvo Pärt aanzetten en de beelden voor je ogen voorbij laten dansen. En dan nog even verschrikkelijk gelukkig zijn.
Gaan zien. Onontkoombaar prachtig
Door Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
.jpg)