Als recensent heb je vaak het voorrecht om al lang voor de première het een en ander van een voorstelling te zien. Zo ook bij List, Shaffy & Piaf van Renée van Wegberg, Enkele maanden geleden diende een try out als pers presentatie. Het was leuk. Maar het vroeg om nog net iets meer, om het doorleefde en rauwe, om het diep eigene en terecht zelfvertrouwen. Er miste nog iets.
Renée van Wegberg overdondert met prachtig programma
En dat iets kwam. In werkelijk prachtige soms overdonderende overvloed. Wat een prachtige voorstelling. Dit is niet leuk. Dit is heerlijk. Dit is het rauwe van het origineel herpakt in het eigene van Renée en dat maakt het ontwapenend bijzonder en een muzikaal feest.
Van het grappige "Sjaantje van het haantje" tot het diep ontroerende "Zeg me dat het niet zo is" tot het feest van "heb het leven lief" en het intieme "She" in prachtig samenspel met haar vriend Berry Janssen. Je wordt verleid en verlokt mee te dansen in de ode aan het leven en de liefde die hier om je heen wordt geweven. Wat een prachtige stem en wat een souplesse. Nu zien we de ware Renée en dat is echt prachtig.
Een band met topmuzikanten maakt het geheel af. Een hele lekkere ritmesectie (Berry Janssen en André van Damme) die diepgang geeft, multitalent Job Greuter die met jongensachtige bravoure de zaal inpakt en fantastische toetsenist Billy Maluw die ook voor vocalen zorgt, het maakt het geheel tot een zinderend muziek feest.
Maar absolute ster is Renée zelf. Niet als een diva. Maar als een kunstenaar die de precies juiste mix heeft gevonden tussen de gevoelens en het eigene van de drie naamgevers van de voorstelling en haarzelf. Dat ze die balans gevonden heeft en zonder opsmuk maar met liefdevolle overtuiging laat zien is overrompelend mooi.
Hier zingt een prachtig mens. Dit smaakt ontegenzeggelijk naar nog veel meer.
Door: Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
Van het grappige "Sjaantje van het haantje" tot het diep ontroerende "Zeg me dat het niet zo is" tot het feest van "heb het leven lief" en het intieme "She" in prachtig samenspel met haar vriend Berry Janssen. Je wordt verleid en verlokt mee te dansen in de ode aan het leven en de liefde die hier om je heen wordt geweven. Wat een prachtige stem en wat een souplesse. Nu zien we de ware Renée en dat is echt prachtig.
Een band met topmuzikanten maakt het geheel af. Een hele lekkere ritmesectie (Berry Janssen en André van Damme) die diepgang geeft, multitalent Job Greuter die met jongensachtige bravoure de zaal inpakt en fantastische toetsenist Billy Maluw die ook voor vocalen zorgt, het maakt het geheel tot een zinderend muziek feest.
Maar absolute ster is Renée zelf. Niet als een diva. Maar als een kunstenaar die de precies juiste mix heeft gevonden tussen de gevoelens en het eigene van de drie naamgevers van de voorstelling en haarzelf. Dat ze die balans gevonden heeft en zonder opsmuk maar met liefdevolle overtuiging laat zien is overrompelend mooi.
Hier zingt een prachtig mens. Dit smaakt ontegenzeggelijk naar nog veel meer.
Door: Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag