Zes danseressen. Zo verschillend. Bewegen synchroon, en toch niet, alsof ze om de beurt de anderen hun eigen wereld intrekken. Ze grijpen je bij je lurven in hun samensmelting van zachtheid en kracht. Van verleiden en opstaan, van afscheid nemen en opnieuw zichzelf uitvinden
Mens wat ben je prachtig. Vrouw wat ben je sterk. Role Model bevrijdt en ontroert
Binnen een paar minuten ben je hun wereld ingezogen en kun je alleen nog maar met dat warme intense gevoel dat bij schoonheid ervaren hoort naar ze kijken.
Ze bezingen wie ze zijn met hun eigen, volgens normen van anderen, onvolkomenheden. En met het uitspreken daarvan gooien ze die oordelen krachtig van zich af, rechten ze hun rug en zeggen tintelende ogen: Vergeet dit nooit: wees onbeschaamd jezelf.
Mens wat ben je prachtig. Vrouw wat ben je sterk.
Het is spannend. Zes verschillende dansers die elk een eigen stijl hebben. Van hoekig naar sensueel, van serieus tot spelend met het publiek. Van ingekeerde kracht tot explosieve humor. En toch vormen ze een geheel. En waar aan het begin de teksten verwondering wekken, "waarom nu en hier?" evolueren die teksten tot prachtige miniaturen die een inkijk geven in een mensenleven.
Misschien wel het allermooiste van de voorstelling is dat kracht en kwetsbaarheid om elkaar heen dansen en elkaar voortstuwen en dat daarin alles een eigen plek krijgt. Waarin erkend wordt dat kracht je ook buiten de groep kan plaatsen en je dat toch niet moet weerhouden om met aanstekelijke levenlust je eigen prachtige zelf te zijn. Dat ontroert in alle toonaarden waarin de verhalen van de zes verteld worden. Dat explodeert zinderend in de slotscene, alsof er een levenslust kanon afgaat waar je niet omheen kan en je alleen maar kan denken: ga door. Ga door met dansen en trek mensen die passievolle vreugde in.
Het is een voorstelling die naar internationale podia moet en naar scholen. Die onder de aandacht moet worden gebracht met de titel: Neem je kind onder je arm en ga dit zien. Naar internationale podia om zijn universele verbindende kracht, die voor de vele vrouwen op deze wereld, die zich dag na dag inzetten voor gelijkwaardigheid en zelfrespect, een feest van herkenning zal zijn en die zo'n eerbetoon verdienen. Naar scholen omdat de boodschap zo krachtig is: je mag jezelf zijn en je mag op je eigen volume praten. Iets wat in een wereld waar zowel ruimte groeit, als ruimte slinkt, niet krachtig genoeg de jonge generatie kan worden verteld. Neem je zonen en dochters onder de arm en laat ze dit zien als balsem, als pepmiddel en genotsdrank en vooral met de zekerheid dat theater hiermee in hun ziel gegrifd wordt als een plek waar je bevrijd kan worden van vragen en die onovertroffen is in het vinden van jezelf.
Nicole Beutler doet het weer. De wereld is sinds vandaag weer een stukje mooier, het bestaan lichter en de vreugde groter.
Diepe buiging voor Anne Fay Kops, Debbie Ruijter, Deschny Rogers, Djinti Sullivan, Lucinda Wessels en Tamara Robledo Oud die in het delen van hun kwetsbare zelf ongekende kracht uitdelen. Om niet meer te vergeten en ga dit vooral en echt zien!
Door: Elise Kant
Regie: Nicole Beutler en Magne van den Berg, een coproductie van DOX en Nicole Beutler Projects.
Speellijst: http://wijzijndox.nl/voorstelling/role-model/
Ze bezingen wie ze zijn met hun eigen, volgens normen van anderen, onvolkomenheden. En met het uitspreken daarvan gooien ze die oordelen krachtig van zich af, rechten ze hun rug en zeggen tintelende ogen: Vergeet dit nooit: wees onbeschaamd jezelf.
Mens wat ben je prachtig. Vrouw wat ben je sterk.
Het is spannend. Zes verschillende dansers die elk een eigen stijl hebben. Van hoekig naar sensueel, van serieus tot spelend met het publiek. Van ingekeerde kracht tot explosieve humor. En toch vormen ze een geheel. En waar aan het begin de teksten verwondering wekken, "waarom nu en hier?" evolueren die teksten tot prachtige miniaturen die een inkijk geven in een mensenleven.
Misschien wel het allermooiste van de voorstelling is dat kracht en kwetsbaarheid om elkaar heen dansen en elkaar voortstuwen en dat daarin alles een eigen plek krijgt. Waarin erkend wordt dat kracht je ook buiten de groep kan plaatsen en je dat toch niet moet weerhouden om met aanstekelijke levenlust je eigen prachtige zelf te zijn. Dat ontroert in alle toonaarden waarin de verhalen van de zes verteld worden. Dat explodeert zinderend in de slotscene, alsof er een levenslust kanon afgaat waar je niet omheen kan en je alleen maar kan denken: ga door. Ga door met dansen en trek mensen die passievolle vreugde in.
Het is een voorstelling die naar internationale podia moet en naar scholen. Die onder de aandacht moet worden gebracht met de titel: Neem je kind onder je arm en ga dit zien. Naar internationale podia om zijn universele verbindende kracht, die voor de vele vrouwen op deze wereld, die zich dag na dag inzetten voor gelijkwaardigheid en zelfrespect, een feest van herkenning zal zijn en die zo'n eerbetoon verdienen. Naar scholen omdat de boodschap zo krachtig is: je mag jezelf zijn en je mag op je eigen volume praten. Iets wat in een wereld waar zowel ruimte groeit, als ruimte slinkt, niet krachtig genoeg de jonge generatie kan worden verteld. Neem je zonen en dochters onder de arm en laat ze dit zien als balsem, als pepmiddel en genotsdrank en vooral met de zekerheid dat theater hiermee in hun ziel gegrifd wordt als een plek waar je bevrijd kan worden van vragen en die onovertroffen is in het vinden van jezelf.
Nicole Beutler doet het weer. De wereld is sinds vandaag weer een stukje mooier, het bestaan lichter en de vreugde groter.
Diepe buiging voor Anne Fay Kops, Debbie Ruijter, Deschny Rogers, Djinti Sullivan, Lucinda Wessels en Tamara Robledo Oud die in het delen van hun kwetsbare zelf ongekende kracht uitdelen. Om niet meer te vergeten en ga dit vooral en echt zien!
Door: Elise Kant
Regie: Nicole Beutler en Magne van den Berg, een coproductie van DOX en Nicole Beutler Projects.
Speellijst: http://wijzijndox.nl/voorstelling/role-model/
