Howard Komproe keert terug in de Nederlandse theaters met een nieuwe serie lulverhalen. Sinds Komproe in 2012 het idee kreeg om de mannelijke tegenhanger van de Vagina Monologen te creeëren tourt hij door het land om verhalen te vertellen vanuit het mannelijk perspectief. Dit jaar was het volgens hem tijd om het concept te vernieuwen: in plaats van de mannen, was het tijd voor de vrouwen. Afgelopen jaar zag Musicalnieuws de variant met de mannen, nu zijn dus de vrouwen aan de beurt.
Komproe slaat wederom de spijker op zijn kop met zijn LULVERHALEN
Het concept is simpel: elke avond staan er drie bekende vrouwen op het podium, om een verhaal te vertellen. De crux is dat deze verhalen op één of andere manier gerelateerd zijn aan de lul (mooier kunnen we het niet maken). Komproe functioneert voornamelijk als presentator. Na een korte introductie en een klein verhaal geeft hij het podium weg aan de dames. Wederom is het een beetje jammer dat hij niet heel lang op het podium staat: Komproe heeft veel te vertellen en doet dat op verdienstelijke wijze.
Welke dames hun verhaal komen doen verschilt per avond. Op de première waren dit Sanne Wallis de Vries, Margriet van der Linden en Karin Bruers. Wallis de Vries en Bruers zijn echte doorgewinterde comediènnes, Van der Linden daarentegen is een journaliste. Het is ook niet het doel van de Lulverhalen om exclusieg een comedy-avond te zijn, al is dat met zo’n line-up wel een beetje waar het op neer komt. Natuurlijk valt er veel te lachen, maar verwacht niet dat dat het enige is wat voorbij komt. Dat is zowel de kracht als de zwakte van de Lulverhalen: het is een divers programma, maar het is duidelijk dat het publiek het liefst constant een grappenmaker ziet.
Die grappen waren overigens in overvloed aanwezig. Als eerste vrouw aan het woord weet Sanne Wallis de Vries met alle gemak het publiek te bespelen en schotelt ons dan ook voor met een hilarisch Lulverhaal. Haar sketch focust zich op een drietal onderwerpen: mannen, liefde en seks. Vooral wanneer zij over haar partner praat is zij in haar element. Het levert (terecht) veel gelach en applaus op. Margriet van der Linden brengt vervolgens het publiek weer tot kalmte. Haar Lulverhaal is meer wat de titel belooft: een verhaal. Gelukkig weet ook Van der Linden best nog de humor in Lulverhalen te vinden. In stijl sluit zij haar stuk af met wat bezinning: lulverhalen goed en wel, maar het blijft verontrustend dat niks meer dan genitalieën bepaalde voorrechten oplevert. Het brengt wat welkom perspectief.
Het leukste onderdeel van de avond wordt tot het laatst bewaard. De naam Karin Breurs doet wellicht niet bij iedereen een belletje rinkelen (iets waar zij zelf ook een mooie grap van weet te maken), maar aan het eind van de avond is zij ieders favoriete caberetière. Vanaf het moment dat zij het toneel betreed is er geen houden meer aan: haar komedie is grof, direct maar voornamelijk van ontzettend goede kwaliteit. Zelfs als zij uit eigen werk voorleest, wat wellicht in elke andere situatie wat vreemd zou zijn, is haar timing en de levering van de tekst zo sterk dat de tranen over de wangen lopen van het lachen. Als je de Lulverhalen ziet met Bruers in de line-up weet je dat het goed zit.
De Lulverhalen blijft een ijzersterk concept. Het gevaar is dat er mensen op het toneel staan die wellicht niet zo’n sterk verhaal hebben als de drie dames die tijdens de première het podium mochten betreden, maar een blik op de tourlijst van de Lulverhalen leert dat we ons daar geen zorgen over hoeven te maken. Namen als Sylvana Simons , Hedy d'Ancona en Bobbi Eden maken ons uiterst nieuwsgierig naar meer. Komproe slaat wederom de spijker op zijn kop.
Door Lina Knol