In 2012 zweefde ze als zeemeermin boven de Uitmarkt in Amsterdam, het jaar daarna studeerde ze af aan Codarts in Rotterdam. The Sound of Music was één van de producties waarin ze in 2014 speelde. Nu, in 2015, is Sanne den Besten te bewonderen op West End in één van de meest bekende en langstlopende producties: Les Misérables.
Interview met Sanne den Besten: ik laat West End Live lekker over me heen komen
Vanaf 15 juni jl. maakt Sanne deel uit van het ensemble en is zij understudy (cover) voor de rol van Fantine. MusicalNieuws sprak met Sanne in haar ‘eigen’ Queen’s Theater op de vrijdag voorafgaand aan West End Live 2015.
“We zijn deze week begonnen met de show, maandag [red. 15 juni] was de première, dus dat was allemaal best wel spannend,” begint Sanne te vertellen. “Het Queen’s Theater is eigenlijk wel klein, en ze kunnen hier geen dubbele hoeveelheid kostuums opslaan dus op de maandag gingen we echt voor het eerst in de kostuums en voor het eerst met het orkest. Het theater wordt natuurlijk gewoon gebruikt, en het is de charme van het theater dat het zo klein en intiem is. Het voelt als een schoolgebouw. Maar qua doorloop en voorbereiding was het dus heel onpraktisch, omdat we de kostuums nog niet konden gebruiken. Maandag was dus best spannend. Er gingen ook wel wat dingen mis in de doorloop maar uiteindelijk ging ‘s avonds alles goed. Nu zijn we al weer vier dagen verder en alles zit nu al in het systeem. In het ensemble ben je constant aan het wisselen, qua kostuums, dus dat moet je echt in je systeem krijgen. Het was spannend maar uiteindelijk is het heel goed gegaan die eerste week.”
“Er zijn vooral veel nieuwe mannen in de cast,” gaat ze verder, “en maar vier of vijf nieuwe vrouwen. We zijn vijf weken geleden begonnen met repeteren, maar niet full time, want de show draait gewoon. Iedereen repeteerde in blokjes en dat was anders dan in Nederland, waar je gewoon vanaf het begin er allemaal bij bent en de show neerzet en precies weet wat iedereen doet. Hier gebeurde het soms dus echt dat ik iemand nog nooit een bepaald nummer had zien doen. Eigenlijk heel gek, terwijl je samen in de show staat. De voorbereiding was niet heel erg intensief. Ook heel fijn dat je niet meer hoeft te monteren omdat de show al in het theater staat. Normaal zijn dat de meest intensieve momenten van de voorbereiding, maar dat kon hier wegblijven en dat scheelde heel erg.”
We vragen Sanne in hoeverre ze Les Misérables al kende. “Het is grappig, maar ik ben niet iemand die musicals doet en ze allemaal kent. De nummers kende ik natuurlijk allemaal, ze zijn zo bekend en op school werden veel nummers gedaan. Maar het verhaal in zijn volledigheid heb ik eigenlijk pas voor het eerst gezien toen de film uitkwam. Een half jaar daarna ben ik hier in Londen geweest omdat Na-Young de rol van Fantine speelde. Na-Young is een vriendin van me. En tijdens de repetities heb ik de show nog een keer gezien, om mijn kennis een beetje op te frissen en te kijken waar je uiteindelijk in komt te staan.”
Sanne studeerde dus in 2013 af aan Codarts in Rotterdam en nu speelt ze in Londen. “Ik mag niet klagen,” lacht ze. “Het is natuurlijk een hele moeilijke tijd, dus dat is altijd wel spannend, maar tot nu toe heb ik eigenlijk altijd werk gehad, en dat is wel fijn. Het zat altijd wel in mijn hoofd om het gewoon te proberen om naar het buitenland te gaan. Maar ik heb altijd wel gedacht: ‘ik zou best wel in Londen kunnen werken, of in Hamburg of Berlijn’. Dat zijn ook leuke steden en je wilt niet alleen maar voor werk naar het buitenland gaan. Hier in Londen kun je niet zo maar even auditie doen, maar je moet een agent hebben. In Nederland was ik met The Sound of Music bezig en met een tv-programma, dus ik had heel weinig tijd, maar mijn vriend is een Engelsman en toen dacht ik ‘ik ga het gewoon eens proberen’. Ik heb daarna een agent aangeschreven die me wilde vertegenwoordigen en ik wist dat er audities waren voor Les Misérables. Ik had één vrije vrijdag en toen ben ik die dag heen en weer gevlogen naar Engeland. Die dag was echt zo stressvol: ik was 7 dagen in de week bezig met the Sound of Music, in het vliegtuig heb ik mijn tekst geleerd, alles ging mis die dag, maar uiteindelijk was het het gelukkig wel waard! Les Misérables is natuurlijk een hele goede show om in binnen te komen en na die vrijdag is het eigenlijk heel erg snel gegaan. Vijf weken nadat ik mijn agent heb benaderd had ik de rol te pakken.”
We praten verder over verschillen tussen Nederland en Engeland. “Er zijn kleine verschillen. In Nederland wordt over de intercom gezegd ‘over vijf minuten gaan we beginnen’ terwijl hier wordt gezegd ‘dit is de begincall, we gaan beginnen’. In het begin schoot ik helemaal in paniek en dacht ik dat ik te laat was, maar hier heb je vanaf dan dus nog 5 minuten. En verder is het natuurlijk per show verschillend. Ik moet wel zeggen dat dat lat hier voor mijn gevoel heel hoog ligt dus ik word wel heel erg getriggerd op hard werken. Iedereen hier in deze show heeft zulke goede stemmen en dat is echt te gek. Het gaat allemaal nog iets sneller dan in Nederland, er wordt nog iets meer van je verwacht. Ik vind dat ook wel lekker, je wordt uitgedaagd.”
“Wat ik bij les Misérables heel fijn vindt, en dat wordt ook benadrukt vanuit het productieteam, is dat men een show anno 2015 wil zien. Dus, zei men, sta open en trek je wenkbrauwen niet op als je iemand iets anders ziet doen. Ook de regisseur stimuleert dat, en dat is als nieuwkomer wel heel fijn. Ergens doe je natuurlijk ook gewoon wat er het jaar daarvoor werd gedaan, op hetzelfde plekje. Maar bijvoorbeeld op de barricaden heeft iedereen zijn eigen ad-libs en eigen tekstjes dus in die zin heb je wel vrijheid, maar wel binnen de grenzen. We hebben ook gewerkt met Kate Flatt, die 30 jaar geleden de originele staging heeft gedaan. Dat was echt te gek om met haar te werken en ook heel interessant. Wat ook heel fijn was is dat men vanaf de eerste repetitiedag heel duidelijk aangaf welke richting ze op wilden, bijvoorbeeld qua stemkleur.”
Werken in Londen betekent ook werken in het Engels, een andere taal. “Dat gaat goed,” zegt Sanne. “Op de eerste repetitiedag realiseerde ik me wel dat ik nu echt in het Engels moet gaan werken en dat het echt goed moest zijn. Als ik iets wilde zeggen merkte ik dat ik een beetje begon te stotteren. De eerste weken merkte ik ook wel dat ik moe was in mijn hoofd en dat soms belangrijke informatie niet binnenkwam. Maar dat is gewoon logisch. Ik heb ook best wel een droog gevoel voor humor en dat komt in het Engels niet altijd over. Soms wil ik dan wel een grapje maken, maar uiteindelijk doe ik het dan maar niet. Maar het went heel snel en ik hoor ook van andere mensen dat het nu al zo veel beter is dan vijf weken terug. Ze zijn hier heel erg begripvol en lief. En ik merk dat ik me nu raar voel als ik in het Nederlands iets zeg.”
“Ik heb gisteren mijn eerste repetitie gehad voor de rol van Fantine. Ik vind het de mooiste vrouwenrol in dit stuk. Zij heeft een supersnelle ontwikkeling, maar haar verhaallijn is zó mooi. Haar verhaal, deze musical, dit theater: dit is zo’n te gekke klassieker en straks sta ik ‘I Dreamed A Dream’ te zingen! Wanneer ik precies voor het eerst als Fantine op ga is nog niet bekend. Ik ken alles wel, maar nu gaan we echt beginnen te sleutelen en te schaven. Ik geloof dat ik volgende week al een doorloop van akte 1 heb dus het gaat op zich wel in een lekker tempo. En haar rol duurt maar 20 minuten, dus dat heb ik nu al helemaal gedaan. Ik heb er zin in! Gisteren kwam ik er wel achter dat ze ontzettend veel op de vloer doet, dus mijn hele knie is nu blauw omdat ze de hele tijd op de grond valt, of aan het vechten is. Het was wel heel fijn om met de repetities voor die rol te beginnen. Het is wel heel grappig dat die rol onderhand een oranje tintje begint te krijgen. Ze casten deze rollen al 30 jaar en ze zeiden meteen Fantine. Mijn agent en ik dachten ook aan de rol van Cosette, maar ze weten het zo duidelijk hier.”
Tenslotte praten we nog even over West End Live. “Ik kende het niet,” zegt Sanne, “maar iedereen zei tegen me ‘Sanne, dat is echt wel een ding hier!’. Het is ook mijn eerste week hier, dus het is alles tegelijk. We gaan zo meteen hier in het theater repeteren en ik heb er wel zin in. In Nederland weet je wel wie belangrijk is voor je netwerk, en hier is alles voor me zo open, dat is wel lekker. Dat maakt me ook wel relaxed, omdat ik niet het gevoel heb dat ik op iemand indruk hoef te maken. Dat heb ik ook met West End Live, ik laat het gewoon lekker over me heen komen en dat is heerlijk. Wat ik gehoord heb is dat we in kostuum op straat gaan lopen, maar voor de rest heb ik nog geen idee. We hebben daarna ook nog twee shows, dus het wordt een hele volle dag morgen!”