Afgelopen donderdag vond de Europese première plaats van de Amerikaanse Broadway productie van PIPPIN. Eén van de onbetwiste glansrollen wordt gespeeld door Gabrielle McClinton, die de rol van Leading Player op zich neemt. Deze rol speelde ze ook al op Broadway en tijdens de Amerikaanse tour. Eerder speelde ze in de Amerikaanse tour van Green Day’s American Idiot. Voor de Pittsburgh Civic Light Opera (CLO) speelde ze rollen in de musicals Hairspray, Joseph and the amazing Technicolor Dreamcoat, The Producers, Oliver en West Side Story. Tijdens haar korte promotiebezoek aan Nederland in december vorig jaar sprak MusicalNieuws uitgebreid met haar.
Interview met Leading Player Gabrielle McClinton: 'I'm grateful!'
Allereerst vragen we haar iets te vertellen over de rol die zij in PIPPIN speelt. ‘Ik speel de Leading Player en zij is de leider van de groep circusartiesten,’ vertelt ze. ‘Zij heeft het hele verhaal in haar hand. Zij is de baas. Zij neemt Pippin bij de hand tijdens zijn reis op zoek naar zichzelf. Zij is een soort duiveltje op zijn schouder die hem vertelt wat hij moet doen en wat goed is en wat kwaad. Ze is een mysterieus en dubbelslachtig persoon maar ook sexy en sterk. Heel charmant ook en uitnodigend. Ze heeft vele kanten en dat maakt het elke acteur zo mooi en uitdagend om deze rol te spelen.’
De rol van Leading Player werd in de oerversie gespeeld door Ben Vereen. In de Broadway revival werd de rol gespeeld door Patina Miller, de eerste vrouw in deze rol. Gabrielle: ‘Ik heb veel films van Ben Vereen gezien en vind hem een fantastisch acteur. Hij kan van het ene op het andere moment van karakter wisselen en dat trekt me zo aan in hem. Hij kan alles en houdt je altijd alert: bij hem weet je nooit wat hij gaat doen. Ik ben verder goed bevriend met Patina. We hebben dezelfde opleiding gedaan en ik was haar understudy voor de rol van Leading Player op Broadway. Dat was een mooie ervaring omdat ik veel van haar heb kunnen leren. Ik beschouw haar echt als mijn mentor, niet alleen voor deze rol maar ook in het alledaagse leven. Van beiden heb ik inspiratie kunnen halen voor de rol van Leading Player en dat heb ik kunnen combineren met mijn eigen dingen.’
We vragen Gabrielle of het veel uitmaakt of de rol door een man gespeeld wordt of door een vrouw. ‘Hoe vaker ik er over nadenk hoe meer ik tot de conclusie kom dat deze rol door iedereen kan worden gespeeld,’ zegt ze daarover. ‘Man of vrouw, zwart of blank, homo of hetero, het maakt niet uit. Het gaat er veel meer om wat je zelf bijdraagt aan de rol. Je hebt wel een sterke persoon nodig, die heel open is en de nodige kwaliteiten moet hebben. Maar ik vind het geweldig dat deze rol nu door een vrouw wordt gespeeld. Dat is zo van deze tijd, waarin vrouwen ook de top kunnen halen, zoals Madeleine [red. Madeleine van der Zwaan - directeur van Carré]. Het zegt iets over waar we als samenleving staan op dit moment.’
Geeft het een andere lading aan de relatie tussen de Leading Player en Pippin, vragen we haar. ‘Op zich maakt het de relatie tussen Pippin en de Leading Player wel anders, door het man-vrouw zijn. Op momenten kan er best een stukje sexuele spanning tussen beiden zijn, maar hoe vaker ik de rol speel hoe meer ik daarvan weg wil blijven. Er is geen liefdesrelatie tussen ons, zoals er in veel andere musicals tussen de hoofdrolspelers is, maar ik ben gewoon zijn baas. Ik ben zijn meerdere en niet meer dan dat. En dat probeer ik vast te houden. Het gaat niet om de sexuele chemie tussen ons in dit verhaal.’
‘Toen ik op Broadway stond, als understudy van Patina, moest ik me heel erg houden aan de manier waarop zij de rol invulde. Maar nu kan ik er geheel mijn eigen invulling aan geven. Mark [red. Mark Burrell, Dance Captain], die tijdens de tour ons eigenlijk leidt, geeft me die ruimte ook en speelt daar ook op in. Ik heb dan ook het gevoel dat ik nu heel veel van mezelf in de rol kan leggen. Binnen de kaders van de rol natuurlijk.’
We praten door over de rol van Leading Player en in hoeverre ze zichzelf kan identificeren met deze rol. ‘Aan de ene kant veel aan de andere kant weinig,’ vertelt ze. ‘De zwaarte van de rol, daar kan ik me mee identificeren. Ik ben een soort van tomboy, doe veel aan sport. Het fysieke en veeleisende van de rol ligt me goed. Ik ben zelf ook een heel vastberaden en sterk persoon, die weet wat ik moet doen om de dingen te bereiken die ik wil bereiken. Maar een ander aspect van de rol vind ik best wel lastig. Ik ben zelf nog jong en het aspect van de baas zijn over een gezelschap is iets waar ik me nog niet mee kan identificeren. Als baas heb je een dikke huid nodig, en veel zelfvertrouwen. In deze rol voel je dat je de touwtjes in handen hebt en dat is best wel lastig. Er zitten zo veel lagen in deze rol. De reis die de Leading Player zelf ook maakt in deze rol geeft me heel veel voldoening maar ook veel uitdaging. Als acteur moet je jezelf heel kwetsbaar opstellen om je deze rol eigen te maken. Van buiten komt ze heel erg zelfverzekerd en precies en prefect over. Als actrice moet je innerlijk heel erg relaxed en rustig maar ook kwetsbaar zijn om dat goed te kunnen spelen.’
Gabrielle was eerder met de cast van PIPPIN op bezoek in Japan. ‘Japan was geweldig,’zegt ze. ‘Een hele andere ervaring. De mensen daar zijn zo lief. Ze stonden buiten het theater in rijen op ons te wachten met cadeautjes. Ze waren echt ontdaan. En dat betekende ook veel voor ons om te zien hoeveel impact we hadden. Het is zo’n universeel verhaal. En of je nou Amerikaans bent, of Japans of Nederlands: je begrijpt het en kunt er iets van meenemen. Ik ben heel benieuwd hoe het Nederlandse publiek gaat reageren. In Japan waren ze gedurende de hele show stil en wij hebben af en toe respons en gelach nodig. Er zit heel wat humor in de show. Ik kon me daardoor aan de andere kant wel helemaal concentreren op mijn eigen rol. Er zijn momenten dat ik me moet afsluiten voor het gelach omdat ik me volledig moet focussen op het verhaal. Soms zijn de reacties uit de zaal ook wel weer leuk omdat ze weer even iets anders aan de show toevoegen en het voor ons lekker fris houdt. We doen deze show 8 keer per week dus dat is ook wel fijn. Dus ik ben heel benieuwd naar hoe het publiek in Amsterdam reageert op de show.’
‘Voor een taalbarrière ben ik helemaal niet bang. Ik ben hier nu een paar dagen en merk geen enkel probleem. Eigenlijk zou ik best wel Nederlands willen leren maar iedereen hier spreekt zo geweldig Engels. In Amerika zouden we, vind ik, ook meer talen moeten kunnen spreken. Als jullie naar Amerika zouden komen dan zou het toch fantastisch zijn als wij jullie kunnen aanspreken in je eigen taal?’
We praten verder over haar carrière tot nu toe. ‘Ik ben vier jaar geleden afgestudeerd,’ vertelt ze ons. ‘Maar toen ik nog studeerde was ik al wel professioneel bezig tijdens de zomers. De afgelopen vier jaar ben ik bijna continu aan het werk. Het is niet makkelijk in Amerika. Gelukkig heb ik op een school gezeten (Carnegie Mellon University School of Drama in Pittsburgh, met oud-leerlingen als Ted Danson, Holly Hunter, Blair Underwood, Patina Miller én Stephen Schwartz) die me erg heeft ondersteund met het vinden van bijvoorbeeld een goede agent en het regelen van audities. Gelukkig heb ik tot nu toe nooit erg lang zonder werk gezeten, want in die periodes is het echt de eindjes aan elkaar knopen. Maar het is niet makkelijk in deze industrie. Je hebt echt een olifantenhuid nodig. Als je dan zo’n rol krijgt als de Leading Player, waarvan je niet weet hoe lang dit gaat duren, dan maakt je dat alleen maar erg dankbaar en bescheiden.’
‘In mijn vrije tijd probeer ik zo veel mogelijk shows te zien. Je moet blijven leren en geïnspireerd blijven. En je moet goed op de hoogte blijven van wat er allemaal speelt. Ik heb goede mensen om me heen die me helpen beslissingen te nemen. Naarmate de jaren verstrijken voel ik me meer zelfverzekerd om mijn eigen beslissingen te nemen op waar ik ja of nee tegen zeg. Vier jaar geleden zou ik alles dat op mijn pad kwam hebben aangenomen, maar nu weet ik veel beter wat ik wel en niet wil doen. Ik wil veelzijdig zijn. Een paar maanden geleden heb ik in een toneelstuk gestaan en ik wil graag meer tv en film doen, meer schrijven en mijn eigen nummers zingen. Ik krijg steeds helderder voor ogen wat ik graag zou willen doen, net als waar PIPPIN over gaat. PIPPIN gaat over wie je wilt zijn als persoon en wat je wil gaan doen. Belangrijke vragen in het leven. In de toekomst zou ik graag dingen willen doen die me uitdagen, echte en oprechte dingen. Over echte mensen en de dingen die ze bezighouden en de dingen waar ze mee worstelen. Ik wil dingen doen die mensen stimuleren en inspireren, theater, film, televisie. Ik wil alles doen, ook regisseren.’ Lachend: ‘Ik weet dat het veel is, maar hopelijk is me een lang leven gegund!’
Gabrielle is samen met de cast van PIPPIN nog tot en met 10 april te zien in het Koninklijk Theater Carré in Amsterdam.