Op zondag 29 oktober 2017 was de première van in de schaduw van Toon Hermans, een eerbetoon aan Toon Hermans in Theater de Veste in Delft en MusicalNieuws was hierbij aanwezig.
In de schaduw van Toon Hermans: een voorstelling vervuld van liefde
Herman van Hove, voormalig manager van Toon Hermans vertelt zijn verhaal, zijn memoires aan de 8 jaar durende samenwerking met Toon.
Zittend op een gemakkelijke fauteuil rechtsvoor op het podium vertelt hij rustig en soms geamuseerd het verhaal dat begint bij een zenuwachtige reis van het Vlaamse Kalmthout naar de villawijk nabij Zeist in Bosch en Duin. Een bezoek aan god, zo zegt van Hove die twijfelde of hij nu spijkeerbroek slobbertrui aan zou doen, of pak, of toch maar slobbertrui. Van Hove was een uitgever van voornamelijk tijdschriften over fiscaliteit en sociale wetgeving. De zoon van Hermans die ook bij deze eerste ontmoeting was meldde dat van Hove erg goed was in het uitgeven van kunstboeken, hij kreeg de opdracht. Zo is de samenwerking begonnen. Later werd hij ook zijn manager, chauffeur en vriend. Van Hove was Hermans laatste manager.
Van Hove vertelt met warme stem over de samenwerking met Toon Hermans en het wordt niet alleen een verheerlijking, hij meldt ook hoe Toon hard en onredelijk kon zijn, maar ook deze kant wordt met warmte verteld.
Deze hommage wordt regelmatig onderbroken door bekende liedjes van Toon Hermans gezongen door Lissa Meyvis, met haar prachtige kraakzuivere fragiele stem, een bijzondere mooie verschijning in haar prachtige jurk. Ze zingt de liedjes ingetogen, maar zo mooi. Ze wordt begeleid door een fantastisch spelende band die mooie arrangementen heeft gemaakt bij de liedjes. Meyvis zingt de liedjes zoals Toon ze nooit zelf had kunnen zingen, ontroerend mooi.
Het is een warme voorstelling, door de boeiende verteller van Hove door de prachtige stem van Lissa en door de mooie teksten van Toon die zorgen dat we allemaal vervuld van hoe belangrijk de liefde is de zaal verlaten.
Door: Lydia
Zittend op een gemakkelijke fauteuil rechtsvoor op het podium vertelt hij rustig en soms geamuseerd het verhaal dat begint bij een zenuwachtige reis van het Vlaamse Kalmthout naar de villawijk nabij Zeist in Bosch en Duin. Een bezoek aan god, zo zegt van Hove die twijfelde of hij nu spijkeerbroek slobbertrui aan zou doen, of pak, of toch maar slobbertrui. Van Hove was een uitgever van voornamelijk tijdschriften over fiscaliteit en sociale wetgeving. De zoon van Hermans die ook bij deze eerste ontmoeting was meldde dat van Hove erg goed was in het uitgeven van kunstboeken, hij kreeg de opdracht. Zo is de samenwerking begonnen. Later werd hij ook zijn manager, chauffeur en vriend. Van Hove was Hermans laatste manager.
Van Hove vertelt met warme stem over de samenwerking met Toon Hermans en het wordt niet alleen een verheerlijking, hij meldt ook hoe Toon hard en onredelijk kon zijn, maar ook deze kant wordt met warmte verteld.
Deze hommage wordt regelmatig onderbroken door bekende liedjes van Toon Hermans gezongen door Lissa Meyvis, met haar prachtige kraakzuivere fragiele stem, een bijzondere mooie verschijning in haar prachtige jurk. Ze zingt de liedjes ingetogen, maar zo mooi. Ze wordt begeleid door een fantastisch spelende band die mooie arrangementen heeft gemaakt bij de liedjes. Meyvis zingt de liedjes zoals Toon ze nooit zelf had kunnen zingen, ontroerend mooi.
Het is een warme voorstelling, door de boeiende verteller van Hove door de prachtige stem van Lissa en door de mooie teksten van Toon die zorgen dat we allemaal vervuld van hoe belangrijk de liefde is de zaal verlaten.
Door: Lydia