Op 7 Juni ging de nieuwste productie van het Scapino Ballet Rotterdam in première in, het kan ook niet anders, Rotterdam. Onder de naam New Adventures worden werken van drie jonge choreografen gepresenteerd, die allen verschillende stijlen en thema’s incorporeren. Het eerste stuk van de avond, genaamd Love Gun, komt voort uit het brein van Itamar Serussi, door velen genoemd als één van de spannendste dansmakers van dit moment.
Adembenemende New Adventures door het Scapino Ballet
Love Gun is, zeker voor de onervaren toeschouwer, wellicht een lastige introductie tot de dans. Het programmaboekje vertelt ons al dat Serussi graag gebruik maakt van “vele stijlen die dwars door elkaar heenlopen” en dat is zeker zichtbaar. Waar het soms lijkt dat de dansers op uitbarsten staan wordt het geheel plotseling teruggebracht tot een rustpunt waar de dans én de muziek minimalistisch zijn. Deze speling tussen groots en klein, hard en zacht is een interessante gewaardwoording. Met drie uitstekende dansers, Arno Brys, Jozefien Debaillie en Laura Casasola Fontseca is het een mooie opening van de avond.
Wat volgt is iets wat dichterbij het ‘echte’ klassieke ballet ligt; het stuk Prince van Martin Harriague. Het wordt omschreven als een moderne versie van The Sleeping Beauty en gebruikt ook daadwerkelijk de originele muziek van Tsjaikovski. Het geheel levert een komisch, origineel en toch ook wel ontroerend geheel op. Werkelijk subliem gedanst door het gezelschap is dit wellicht wel het hoogtepunt van de avond. Het blijft bijzonder hoe dans, zelfs als een stuk met een bepaalde ironie wordt gebracht, iets herkenbaars in het publiek oproept. Het feit dat onze sprookjesprins misschien toch niet echt een sprookjesprins is is blijkbaar een gedeelde ervaring voor dit publiek, wat een daverend applaus laat horen voor de choreograaf die zijn kunstvorm als iets ziet om onze perceptie van de wereld te veranderen. Een stuk zoals Prince is daar toe in staat.
Na een pauze volgt het laatste stuk van de avond. While we can is het kindje van niet alleen Felix Landerer maar ook de dansers zelf. While we can gaat over de behoefte aan echt menselijk contact in een tijdperk waar dat niet meer zo vanzelfsprekend is- denk instagram, denk facebook, denk whatsapp. Hier is duidelijk ruimte gegeven aan de dansers om hun persoonlijke ervaringen en stijlen mee te nemen in de choreografie. Wat volgt is een overweldigend geheel: niet alleen in de zin van bewegingen, maar ook qua muziek en vooral de details. Het is prachtig om het Scapino Ballet zo aan het werk te zien in wederom een stuk dat toegankelijk en herkenbaar is. Dat hier nieuwe generaties choreografen de kans krijgen om hun eigen stijl te ontwikkelen en hun eigen verhaal te vertellen is mooi maar het levert ook nog eens prachtige resultaten op.
New Adventures is vanaf september te zien in verschillende theaters. Kijk HIER voor de speellijst
Door: Lina Knol
Kijk HIER voor ons fotoverslag
Wat volgt is iets wat dichterbij het ‘echte’ klassieke ballet ligt; het stuk Prince van Martin Harriague. Het wordt omschreven als een moderne versie van The Sleeping Beauty en gebruikt ook daadwerkelijk de originele muziek van Tsjaikovski. Het geheel levert een komisch, origineel en toch ook wel ontroerend geheel op. Werkelijk subliem gedanst door het gezelschap is dit wellicht wel het hoogtepunt van de avond. Het blijft bijzonder hoe dans, zelfs als een stuk met een bepaalde ironie wordt gebracht, iets herkenbaars in het publiek oproept. Het feit dat onze sprookjesprins misschien toch niet echt een sprookjesprins is is blijkbaar een gedeelde ervaring voor dit publiek, wat een daverend applaus laat horen voor de choreograaf die zijn kunstvorm als iets ziet om onze perceptie van de wereld te veranderen. Een stuk zoals Prince is daar toe in staat.
Na een pauze volgt het laatste stuk van de avond. While we can is het kindje van niet alleen Felix Landerer maar ook de dansers zelf. While we can gaat over de behoefte aan echt menselijk contact in een tijdperk waar dat niet meer zo vanzelfsprekend is- denk instagram, denk facebook, denk whatsapp. Hier is duidelijk ruimte gegeven aan de dansers om hun persoonlijke ervaringen en stijlen mee te nemen in de choreografie. Wat volgt is een overweldigend geheel: niet alleen in de zin van bewegingen, maar ook qua muziek en vooral de details. Het is prachtig om het Scapino Ballet zo aan het werk te zien in wederom een stuk dat toegankelijk en herkenbaar is. Dat hier nieuwe generaties choreografen de kans krijgen om hun eigen stijl te ontwikkelen en hun eigen verhaal te vertellen is mooi maar het levert ook nog eens prachtige resultaten op.
New Adventures is vanaf september te zien in verschillende theaters. Kijk HIER voor de speellijst
Door: Lina Knol
Kijk HIER voor ons fotoverslag