Het is dit jaar precies 80 jaar geleden dat in Nederland de Tweede Wereldoorlog eindigde. Voor de bevrijding op 5 mei 1945, was er een laatste strenge winter die de verzwakte Nederlandse bevolking nog verder verzwakte.
Oorlogswinter van Jeugdtheater Hofplein zet je aan het denken
Ondanks de kou, uitputting en honger geven de mensen niet op. De wrede bezetting van de Duitsers wordt door verschillende groepen tegengewerkt. Ook door het jonge meisje Maaike van Beusekom.
Zonder dat ze het van tevoren weet, wordt Maaike ineens onderdeel van het verzet wanneer ze een brief wegbrengt om haar beste vriendin te helpen. Ze brengt hiermee zichzelf én haar familie in groot gevaar. Maar iemand moet opstaan tegen deze misdadigers.
De voorstelling is geschreven door Marnix Keeven en onder de regie van Robert van de Merwe en Augustina Villanueva is de groep jonge acteurs tot een prachtig resultaat gekomen.
De voorstelling begint met een groep “camarades” in grijze overalls die het heden voorstellen. De jongeren vragen zich af hoe het was in de tijd van het boek van Jan Terlouw, en of ze zich daar een beeld van kunnen vormen. Ze willen het gaan proberen, maar niemand wil eigenlijk de gemene verrader spelen. Met paralellen naar het heden, pestgedrag is ook een soort verraden, maakt de groep een keuze. Als ze de overalls uittrekken hebben ze prachtige kostuums aan en spelen ze hun rol. Met overall aan zijn ze “camarades” en spreken ze zo nu en dan ook het publiek aan, door de vierde wand heen. Je wordt als kijker echt aangezet om na te denken, wat zou jij doen?
Het is mooi om te zien hoe de hele groep een bijdrage levert aan het stuk, iedereen komt aan bod en staat in zijn of haar kracht.
Hoofdrolspeelster Maaike (Iris Hennink) is niet te missen op het toneel. Ze heeft een natuurlijke stage presence die heel fijn is om naar te kijken. Ze draagt haar rol met verve, maar is ook echt onderdeel van de groep. De Engelse soldaat Jack die ondergedoken zit in een levend bos van spelers, speelt zijn rol heel geloofwaardig.
Tante Bernadette (Amber Vuijk) die de verraadster is, speelt geweldig. Je, als je het boek hebt gelezen, weet dat ze fout is maar in deze voorstelling val je voor haar charmes. Dit doet je ook weer beseffen dat het achteraf heel makkelijk praten is over wie er fout of goed was in de oorlog, maar als je er middenin zit is dat heel anders.
De scène waarin de burgemeester (Quinten Rothengatter) wordt ge-executeerd gevolgd door de pauzefinale heeft de meeste indruk op mij gemaakt. Hierin bezingen diverse kinderen het gemis van hun vader. Deze zijn vermoord omdat ze Joods zijn, verrader zijn, als vergeldingsactie of ze zijn te werk gesteld in Duitsland. Het is mooi om te zien hoe al die verschillende redenen tot hetzelfde verdriet leiden.
“papa, ook zonder tranen zal ik je altijd missen, alles voelt zinloos nu jij er niet meer bent”
Ik wil ook nog een groot compliment maken aan Carmen Navarro die het voor elkaar heeft gekregen om een grote groep jongeren tot geweldige percussionisten om te turnen die op allerlei mogelijke materialen (containers, emmers, jerrycans, tafels, stalen buizen, etc) prachtige drumstukken ten gehore brengt.
De voorstelling heeft de classificatie 6+ gekregen en ondanks het zware onderwerp is het ook voor de jonge kijkers heel goed te begrijpen en te beleven. Als volwassene word je echt aan het denken gezet en het slotpleidooi, tegen het licht van de huidige wereldproblematieken, doet je beseffen dat we vrijheid MOETEN koesteren.
De Voorstelling Oorlogswinter is nog te zien t/m 18 mei. Voor meer informatie, kijk op de website van Jeugdtheater Hofplein.
Kijk HIER voor ons fotoverslag
Zonder dat ze het van tevoren weet, wordt Maaike ineens onderdeel van het verzet wanneer ze een brief wegbrengt om haar beste vriendin te helpen. Ze brengt hiermee zichzelf én haar familie in groot gevaar. Maar iemand moet opstaan tegen deze misdadigers.
De voorstelling is geschreven door Marnix Keeven en onder de regie van Robert van de Merwe en Augustina Villanueva is de groep jonge acteurs tot een prachtig resultaat gekomen.
De voorstelling begint met een groep “camarades” in grijze overalls die het heden voorstellen. De jongeren vragen zich af hoe het was in de tijd van het boek van Jan Terlouw, en of ze zich daar een beeld van kunnen vormen. Ze willen het gaan proberen, maar niemand wil eigenlijk de gemene verrader spelen. Met paralellen naar het heden, pestgedrag is ook een soort verraden, maakt de groep een keuze. Als ze de overalls uittrekken hebben ze prachtige kostuums aan en spelen ze hun rol. Met overall aan zijn ze “camarades” en spreken ze zo nu en dan ook het publiek aan, door de vierde wand heen. Je wordt als kijker echt aangezet om na te denken, wat zou jij doen?
Het is mooi om te zien hoe de hele groep een bijdrage levert aan het stuk, iedereen komt aan bod en staat in zijn of haar kracht.
Hoofdrolspeelster Maaike (Iris Hennink) is niet te missen op het toneel. Ze heeft een natuurlijke stage presence die heel fijn is om naar te kijken. Ze draagt haar rol met verve, maar is ook echt onderdeel van de groep. De Engelse soldaat Jack die ondergedoken zit in een levend bos van spelers, speelt zijn rol heel geloofwaardig.
Tante Bernadette (Amber Vuijk) die de verraadster is, speelt geweldig. Je, als je het boek hebt gelezen, weet dat ze fout is maar in deze voorstelling val je voor haar charmes. Dit doet je ook weer beseffen dat het achteraf heel makkelijk praten is over wie er fout of goed was in de oorlog, maar als je er middenin zit is dat heel anders.
De scène waarin de burgemeester (Quinten Rothengatter) wordt ge-executeerd gevolgd door de pauzefinale heeft de meeste indruk op mij gemaakt. Hierin bezingen diverse kinderen het gemis van hun vader. Deze zijn vermoord omdat ze Joods zijn, verrader zijn, als vergeldingsactie of ze zijn te werk gesteld in Duitsland. Het is mooi om te zien hoe al die verschillende redenen tot hetzelfde verdriet leiden.
“papa, ook zonder tranen zal ik je altijd missen, alles voelt zinloos nu jij er niet meer bent”
Ik wil ook nog een groot compliment maken aan Carmen Navarro die het voor elkaar heeft gekregen om een grote groep jongeren tot geweldige percussionisten om te turnen die op allerlei mogelijke materialen (containers, emmers, jerrycans, tafels, stalen buizen, etc) prachtige drumstukken ten gehore brengt.
De voorstelling heeft de classificatie 6+ gekregen en ondanks het zware onderwerp is het ook voor de jonge kijkers heel goed te begrijpen en te beleven. Als volwassene word je echt aan het denken gezet en het slotpleidooi, tegen het licht van de huidige wereldproblematieken, doet je beseffen dat we vrijheid MOETEN koesteren.
De Voorstelling Oorlogswinter is nog te zien t/m 18 mei. Voor meer informatie, kijk op de website van Jeugdtheater Hofplein.
Kijk HIER voor ons fotoverslag
Overig nieuws
