In Antwerpen ging de musical ‘Lichtgevoelig’ in première. In samenwerking met Alzheimer Liga Vlaanderen brengt Plotfish een musical over dementie en de impact die het heeft op de naasten. Met in de hoofdrollen: Erik Goris, Leendert de Vis, Femke Verschueren en Daan Keisse. Andrea Croonenberghs en Maike Boerdam alterneren de rol van Esther.
Lichtgevoelig: een prachtige musical die niet snel vergeten zal worden
Bij de Smets is het kerstfeest hét moment om oude fotoboeken en dia’s boven te halen. 6 jaar geleden kreeg opa Achiel de diagnose Alzheimer. Daarom proberen zijn zoon, schoondochter en kleinzoon zijn herinneringen levendig te houden door verhalen te vertellen die hij vroeger aan hen vertelde. Over hoe hij zijn fantastische vrouw ontmoette, of hoe hij paardje speelde met zijn kleinzoon. Deze kerst is het anders, de hele familie merkt de achteruitgang van opa en dit zet de onderlinge relaties nog meer onder druk.
De setting is een grote, houten cirkel die schuin oploopt naar een deur, met in het midden van die cirkel een tafel met stoelen. Erg ‘kerstig’ ziet het er niet uit, alsook de kleding van de personages niet. Toch is dit niet erg, want daar gaat het uiteindelijk niet om. Juist door die eenvoud van kledij en decor gaat alle aandacht naar het verhaal. We starten met opa Achiel die Albert Einstein quote over wat tijd betekent. Vervolgens begint hij te zingen. Deze overgang was even wennen, ook al wisten we dat het om een musical gaat. Langzaamaan komen alle personages ten tonele en daar valt meteen kleinzoon Thomas (Daan Keisse) op. Zolang alle acteurs in die cirkel staan, zijn zij in het heden, maar daarbuiten worden herinneringen levendig gemaakt. Daan speelt ook zijn jonge opa. En met verve! Niet alleen speelt hij de liefhebbende kleinzoon glansrijk, maar ook de stuntelige en op-de-wetenschap-gerichte opa springt van het toneel. Zijn zangstem is aangenaam en de overgangen tussen de rollen gaan erg smooth. Gelukkig zat er veel Daan in deze voorstelling. De scène waarin hij zijn opa gerust stelt als die weer eens in de war is, blijft je bij. Iedereen zou zo’n kleinzoon willen!
Ook de meer gevestigde castleden brengen ieder hun personage goed naar voren. De flamboyante Femke Verschueren speelt de jonge Elisabeth (de inmiddels overleden oma) zo fijn, dat we ons weer even in de sixties en seventies wanen. De verhaallijnen over het huwelijk tussen zoon/schoondochter en de band van kleinzoon met zijn vader leidden niet af van het hoofdverhaal en zijn zelfs een interessante afwisseling om de acties van de personages beter te begrijpen.
Naast het rustige decor werkt het lichtplan in functie van het verhaal. De muziek is fantastisch en niet per se bombastisch, zoals je misschien zou verwachten bij een musical. Je kunt Lichtgevoelig beter een toneelstuk noemen met muzikale ondersteuning. Alles is rustig en kalm, waardoor je focus gaat naar de onderliggende pijn die het gezin voelt. Er vallen regelmatig stiltes, zoals wanneer de zoon en schoondochter hun huwelijk bespreken. Tevens op het moment dat opa zijn eigen kleinzoon niet herkent en die niets weet te zeggen, hoor je de stilte in de zaal. Adembenemend. Om deze sfeer voort te zetten is het einde tevens niet bombastisch of epic. Een rustig einde, want het gaat in dit stuk niet om het einde, maar om de pijn die constant blijft als familie en als persoon met Alzheimer.
Dat dit stuk op anderhalf uur tijd zoveel stiltes en verhaal kan brengen, heeft ervoor gezorgd dat zij geselecteerd waren om afgelopen zomer op het Fringe Festival in Edingburgh te spelen met de vertaling ‘Sense’. Een Vlaamse productie om trots op te zijn!
De musical Lichtgevoelig trekt tot 5 december 2025 door de Vlaamse theaters en is een aanrader voor iedereen die iemand kent met dementie en ook voor iedereen die een ontroerend stuk erover wil zien. https://lichtgevoelig.live/tickets/
De setting is een grote, houten cirkel die schuin oploopt naar een deur, met in het midden van die cirkel een tafel met stoelen. Erg ‘kerstig’ ziet het er niet uit, alsook de kleding van de personages niet. Toch is dit niet erg, want daar gaat het uiteindelijk niet om. Juist door die eenvoud van kledij en decor gaat alle aandacht naar het verhaal. We starten met opa Achiel die Albert Einstein quote over wat tijd betekent. Vervolgens begint hij te zingen. Deze overgang was even wennen, ook al wisten we dat het om een musical gaat. Langzaamaan komen alle personages ten tonele en daar valt meteen kleinzoon Thomas (Daan Keisse) op. Zolang alle acteurs in die cirkel staan, zijn zij in het heden, maar daarbuiten worden herinneringen levendig gemaakt. Daan speelt ook zijn jonge opa. En met verve! Niet alleen speelt hij de liefhebbende kleinzoon glansrijk, maar ook de stuntelige en op-de-wetenschap-gerichte opa springt van het toneel. Zijn zangstem is aangenaam en de overgangen tussen de rollen gaan erg smooth. Gelukkig zat er veel Daan in deze voorstelling. De scène waarin hij zijn opa gerust stelt als die weer eens in de war is, blijft je bij. Iedereen zou zo’n kleinzoon willen!
Ook de meer gevestigde castleden brengen ieder hun personage goed naar voren. De flamboyante Femke Verschueren speelt de jonge Elisabeth (de inmiddels overleden oma) zo fijn, dat we ons weer even in de sixties en seventies wanen. De verhaallijnen over het huwelijk tussen zoon/schoondochter en de band van kleinzoon met zijn vader leidden niet af van het hoofdverhaal en zijn zelfs een interessante afwisseling om de acties van de personages beter te begrijpen.
Naast het rustige decor werkt het lichtplan in functie van het verhaal. De muziek is fantastisch en niet per se bombastisch, zoals je misschien zou verwachten bij een musical. Je kunt Lichtgevoelig beter een toneelstuk noemen met muzikale ondersteuning. Alles is rustig en kalm, waardoor je focus gaat naar de onderliggende pijn die het gezin voelt. Er vallen regelmatig stiltes, zoals wanneer de zoon en schoondochter hun huwelijk bespreken. Tevens op het moment dat opa zijn eigen kleinzoon niet herkent en die niets weet te zeggen, hoor je de stilte in de zaal. Adembenemend. Om deze sfeer voort te zetten is het einde tevens niet bombastisch of epic. Een rustig einde, want het gaat in dit stuk niet om het einde, maar om de pijn die constant blijft als familie en als persoon met Alzheimer.
Dat dit stuk op anderhalf uur tijd zoveel stiltes en verhaal kan brengen, heeft ervoor gezorgd dat zij geselecteerd waren om afgelopen zomer op het Fringe Festival in Edingburgh te spelen met de vertaling ‘Sense’. Een Vlaamse productie om trots op te zijn!
De musical Lichtgevoelig trekt tot 5 december 2025 door de Vlaamse theaters en is een aanrader voor iedereen die iemand kent met dementie en ook voor iedereen die een ontroerend stuk erover wil zien. https://lichtgevoelig.live/tickets/
Overig nieuws
