In de solo stories is dit boek in toneelformat gegoten en daarbij is gekozen voor een andere insteek. We duiken meteen de oorlog in met het zwaartepunt voor de zoon van het echtpaar. Daarmee zit vanaf het begin een zwaarte in de voorstelling die steeds terugkomt.
Solo Stories, Sonny Boy nodigt uit tot reflectie
Dat is mooi gevonden, maar ontneemt de ouders de ruimte om te laten zien wie ze zijn buiten de oorlog. Het komt terug in het verhaal, knap naast elkaar bestaande drie rollen door Tarikh Janssen in zijn eentje vertolkt, maar mist daarmee de lichtheid waarmee het boek opent.
Het is daarmee een zware voorstelling waarin de kracht van met name moeder Rika te weinig uit de verf komt, en ook de liefde tussen haar en Waldemar had grootser mogen worden neergezet.
Dat neemt niet weg dat het een indringende voorstelling is. Tarikh Janssen speelt vol overgave en gaat knap met de verschillende rollen om. Het verdriet, de onmacht en hoe de scheuren in de ziel van Sonny Boy als kind zijn leven blijvend bepalen is een belangrijke oproep aan begrip voor mensen die uit een oorlog komen. Dat is een van de redenen waarom dit een uiterst relevante voorstelling is.
Het is ook juist een voorstelling die vraagt om een nagesprek over moed en discriminatie en de lessen die te trekken zijn voor vandaag. En is daarmee zeker een productie die gezien moet worden.
Nog te zien in veel theaters
https://solostories.nl/producties/sonny-boy/
Door Elise Kant
Het is daarmee een zware voorstelling waarin de kracht van met name moeder Rika te weinig uit de verf komt, en ook de liefde tussen haar en Waldemar had grootser mogen worden neergezet.
Dat neemt niet weg dat het een indringende voorstelling is. Tarikh Janssen speelt vol overgave en gaat knap met de verschillende rollen om. Het verdriet, de onmacht en hoe de scheuren in de ziel van Sonny Boy als kind zijn leven blijvend bepalen is een belangrijke oproep aan begrip voor mensen die uit een oorlog komen. Dat is een van de redenen waarom dit een uiterst relevante voorstelling is.
Het is ook juist een voorstelling die vraagt om een nagesprek over moed en discriminatie en de lessen die te trekken zijn voor vandaag. En is daarmee zeker een productie die gezien moet worden.
Nog te zien in veel theaters
https://solostories.nl/producties/sonny-boy/
Door Elise Kant
