61 voorstellingen speelden ze. Vandaag was de dernière in het Spant in Bussum. Meester Frans werd nog één keer meester kikker, nog één keer verliefd en nog één keer liep eind goed al goed toch niet zo goed af.
Meester Kikker kwaakt voor het laatst
Het is heerlijk kindertheater. Kinderen zijn het meest kritische publiek dat er is. Als ze iets niet leuk vinden dan voel je dat meteen. Als ze het wel leuk vinden ook. En dat was zeker zo. Het was rustig in de zaal als er geboeid werd gekeken en desgevraagd werd er uitbundig gekwaakt, geklepperd, geroepen en heel hard gelachen. Een hele slimme spanningsboog hield de aandacht vast, ook van de meegekomen ouders, opa’s en oma’s en andere volwassenen. Het is zo’n voorstelling waar je je lekker in kunt nestelen. Precies genoeg comfort, precies genoeg spanning en precies genoeg onverwachte dingen. Van een levensgrote ooievaar tot de “als in een muscial liedjes die opeens beginnen”, van voortdurend door de vierde wand heen breken tot even een lesje “zo werkt theater” op kniehoogte.
Kindertheater is niet alleen leuk voor kinderen en hun ouders, het is ook de voedingsbodem voor de liefde voor theater, voor het voeden van verbeelding, voor het denken buiten wat eigenlijk kan. Onmogelijke dingen worden mogelijk. Als iedereen werkelijk een dier in zich bergt zoals auteur Paul van Loon zegt, dan mag je in een toneelstuk dat zo letterlijk nemen als je wilt en aan bloemetjes gaan likken of bromvliegen eten. Dan leer je hoe fantasie de werkelijkheid mooier kan maken, en verder denken dan je eigen beperkte blik. In de wereld van nu misschien wel belangrijker dan ooit. En in deze voorstelling zat dat heerlijk ingeweven, zonder moralistisch te zijn.
Sanne Franssen en Hilke Bierman zijn allebei zo heerlijk komisch. Hun timing, hun mimiek, hun samenwerking, hoe verschillend ze ook zijn, het matcht zo verschrikkelijk lekker. Aangevuld met even leuke Dennis de Groot als meester Kikker staat er een cast op toneel die met recht 25.000 kaarten heeft verkocht.
Auteur Paul van Loon en de man achter de Grote Haay : Mark Haayema kregen terecht na afloop een groot en warm applaus. Dit smaakte ontegenzeggelijk naar meer!
Door Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
Kindertheater is niet alleen leuk voor kinderen en hun ouders, het is ook de voedingsbodem voor de liefde voor theater, voor het voeden van verbeelding, voor het denken buiten wat eigenlijk kan. Onmogelijke dingen worden mogelijk. Als iedereen werkelijk een dier in zich bergt zoals auteur Paul van Loon zegt, dan mag je in een toneelstuk dat zo letterlijk nemen als je wilt en aan bloemetjes gaan likken of bromvliegen eten. Dan leer je hoe fantasie de werkelijkheid mooier kan maken, en verder denken dan je eigen beperkte blik. In de wereld van nu misschien wel belangrijker dan ooit. En in deze voorstelling zat dat heerlijk ingeweven, zonder moralistisch te zijn.
Sanne Franssen en Hilke Bierman zijn allebei zo heerlijk komisch. Hun timing, hun mimiek, hun samenwerking, hoe verschillend ze ook zijn, het matcht zo verschrikkelijk lekker. Aangevuld met even leuke Dennis de Groot als meester Kikker staat er een cast op toneel die met recht 25.000 kaarten heeft verkocht.
Auteur Paul van Loon en de man achter de Grote Haay : Mark Haayema kregen terecht na afloop een groot en warm applaus. Dit smaakte ontegenzeggelijk naar meer!
Door Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
